Zondag 3 januari 1943

Zondagmorgen, het is al half negen voordat wij opstaan, wij wassen ons gauw en eten brood en Arie en Jan en Roelof gaan gauw weg om nog wat brieven en kaarten te posten en wij ruimen ondertussen de boel weer op, en gaan vast weer even zitten te schrijven en nu komen Arie en Jan en Roelof weer terug met de brieven bij der, want zeide ze, het postkantoor was al gesloten toen wij aankwamen want het gaat ‘s zondags ‘s morgens om half tien dicht, dus kregen wij onze brieven weer terug, nu wij besloten toen maar, om ze Maandag te posten, want dan moesten er maar een paar even vrij vragen om naar de post te gaan nu, en dan zou die Zwollenaar een Maandag even naar de post gaan, ja en nu was het weer 12 uur en moesten wij naar den fotograaf toe, daar zijn wij toen heen gegaan en hebben daar eerst met dien kerel staan praten, want die wou eerst almaar pasfoto’s van ons maken, eindelijk dan begreep hij dat wij der met zijn zevenen op wilden. Met Arie en Gerrit en Arend en Teun, die lieten nog een aparte foto maken, daar zij alleen op stonden, nu en toen zijn wij er met zijn zevenen opgegaan,  de grootste moesten gaan zitten en wij dat waren dan Roelof Jan en ik moesten staan, nu en wij hebben daar ons slap gelachen, want wij moesten vlug naar dat toestel kijken en dan zei die kerel, ik tel tot 3 toe en dan is het gebeurd, nu en dat deed hij zoo vlug dat wij er geen touw aan vast konden knoopen, hij begon eerst de foto’s te maken van Arie toen van Arend, en Teun en Gerrit, en tenslotte wij allen, nu wij waren dan net om 1 uur klaar en zijn toen meteen gaan eten nu en dat was weer dik voor mekaar daar, nu en na het eten zijn Jan en ik naar die Duitser gegaan, en daar aangekomen was het 3 uur nu wij werden allerhartelijkst ontvangen maar hij zelf was niet thuis zei ze, want hij was in een hotel werkzaam als kelner, maar zei ze kom binnen en ga zitten, nu wij hebben daar toen gegeten, hebben een spelletje gedaan, en hebben daarna wat foto’s zitten bekijken, wij kregen nog een glaasje bier, en zoo ongemerkt was het al weer 4 uur geworden, en maakten wij weer  aanstalten om weg te gaan nu zei ze ga je even bij men man aan ik zal Hansje wel meesturen dan kan die zeggen waar of hij is. Nu wij hebben haar bedankt voor het glaasje bier en de gastvrijheid en zijn toen opgestapt.

En toen wij weggingen, zei ze, jullie komen nog maar eens terug hoor, nu en dat aanbod hebben wij natuurlijk niet afgewezen, nu en toen zijn wij naar het hotel gegaan waar hij zelf was, nu daar aangekomen, daar ontmoete wij hem nu wij hebben toen maar een glaasje bier genomen en zijn even gaan zitten, en toen kwam hij bij ons zitten, wij hebben toen even zitten kletsen, maar hij moest iedere keer weg om bestellingen weg te brengen, zoodoende zijn wij niet lang gebleven omdat hij toch niet veel tijd had. 

Het was nu 5 uur en toen hebben wij afgerekend, ja dat wou hij eerst niet hebben maar wij zeiden dat wij bij zijn vrouw ook al een glaasje bier gedronken hadden, en dat wij dat nu niet voor niets wilden hebben, toen pakte hij het dan aan, en wij zijn toen meteen weggegaan. Want een zekere last drukte ons beide zoo zwaar, dat wij bijna niet meer loopen konden, want wij zijn toen gauw een straatje ingegaan, en hebben ons daar eerst ontdaan, van het overbodige water dat wij bij ons hadden, zijn toen gauw weer naar de fabriek gegaan,

en daar aangekomen waren de andere jongens al bezig met brood klaarmaken, dus konden wij ook zoo aanvallen, nu wij hebben toen eerst verslag uitgebracht van ons bezoek, en hebben toen brood gegeten, en hebben daarna de vaat gewassen, en ons weer uitgekleed, en ons goed opgeborgen en daarna heb ik nog een paar kaarten zitten schrijven en wat zitten zingen en wat zitten praten en zijn toen na nog wat gegeten te hebben al vroeg naar bed gegaan, want de volgende morgen dan moesten wij er al om zes uur uit want om 7 uur dan moesten wij beginnen en daarom wilden wij niet zoo laat naar bed gaan, wij hebben toen ons goed klaar gelegd voor de volgende dag en terwijl maakte Arend en Teun het brood vast klaar voor de volgende dag, nu en toen dat alles voor mekaar was, zijn wij om 10 uur onder de wol gekropen, maar van slapen kwam eeerst nog niet veel, want Teun die begon bakken te vertellen nu en toen hebben wij liggen te gieren van het lachen dat het was al half 12 voordat wij voorgoed onder zeil gingen. Zoo was dan de 2e Zondag ook weer voor ons voorbij.