Woensdag 6 januari 1943

Weer om 6 uur er uit, wassen, koffie zetten, en brood eten, daarna weer kaart afstempelen, en weer arbeiden tot 9 uur.

Van 9.20 uur tot 12.20 uur arbeiden toen gaan eten en daar kregen wij erwtensoep, nu en die was goed hoor, want weer net zoo veel als wij maar lusten, nu en na het eten weer arbeiden tot 6 uur, omstreeks half 4 toen kwam er een meester naar ons toe, en die gaf ons het eerste loon, nu dat was natuurlijk eerst even kijken hoeveel het was, nu en dat viel ons niet mee, want er zat niet meer in als 16 Mark 59 pfenning, en dat was dan loon over 4 dagen, nu wij vonden het niet veel, maar ja wat is er voor eerst nog aan te doen?

Wij zullen tenminste eerst eens afwachten, hoe of het vedder zal gaan anders dan zullen wij er eens over gaan praten op het kantoor, nu en toen maar weer arbeiden tot 6 uur daarna onze kaart afstempelen, en weer naar onze kamer. 

Daar aangekomen, was natuurlijk eerst de spraak over het loon, de een had 8 Mark, de ander 12 en weer een ander 16 Mark, nu het viel ons geen van allen mee, wij hebben toen maar gauw brood gegeten, en ons gewassen, en Jan en ik zijn toen weer naar die Duitser gegaan, want dat had hij ‘s middags nog aan mij gevraagd. 

Wij waren dan om half 9 bij hem, en hebben daar tot 10 uur gezeten, hebben nog een glaasje bier van hem gehad, en wat zitten praten, nu en om 10 uur zijn wij dan weer naar de fabriek gegaan, daar aangekomen waren de andere net bezig met het eten op te scheppen, wij hadden toen witte kool met aardappelen wij hebben dat lekker opgegeten en Jan en ik zijn toen gauw aan het schrijven gegaan, een brief naar onze vrouwen, maar wij konden onze gedachten haast niet bij den brief houden want die Amsterdammers waren aan het bakken vertellen nu en die waren zoo schunig, dat je kon onmogelijk je hoofd er goed bij houden, want de andere lagen aldoor te gieren van het lachen, nu en onwillekeurig dan moet je zelf ook lachen, nu het was dan ook al half een geweest voordat ik op bed lag, nu en Jan die kwam nog een kwartier later, nu en toen was alles weer rustig, want ik zei nog tegen Jan, het is net een groot varkenshok, want als je dat gesnork hoorde van al die jongens, nu dan zou je denken dat er een stel varkens in lag. Nu toen ik eenmaal lag toen sliep ik al heel gauw.